২/ টোটোৰ দুঃসাহসিক অভিযান
আপুনি কেতিয়াবা পোহনীয়া জন্তু হিচাপে বান্দৰৰ সন্তান জন্ম দিছেনে? টোটো এটা বান্দৰৰ পোৱালি। তেওঁ দুষ্টামি নে নম্ৰ, জানো আহক।
ককাই টংগা চালকৰ পৰা পাঁচ টকাৰ যোগেদি টোটো কিনিছিল। টংগা-চালকজনে সৰু ৰঙা বান্দৰটোক খাদ্য খোৱা ঠাইত বান্ধি ৰাখিছিল আৰু তাত বান্দৰটো ইমানেই ঠাইৰ বাহিৰত দেখা গৈছিল যে ককাই সিদ্ধান্ত লৈছিল যে তেওঁ সৰু ল’ৰাটোক নিজৰ ব্যক্তিগত চিৰিয়াখানাত যোগ দিব।
টোটো আছিল এটা ধুনীয়া বান্দৰ। গভীৰভাৱে চেট কৰা ভ্ৰুৰ তলত তেওঁৰ উজ্জ্বল চকু দুটা দুষ্টামিৰে জিলিকি উঠিছিল আৰু মুকুতাৰ দৰে বগা ৰঙৰ দাঁতবোৰ অতি সঘনাই এনে এটা হাঁহিত প্ৰদৰ্শিত হৈছিল যিয়ে বৃদ্ধ এংলো-ইণ্ডিয়ান মহিলাসকলৰ জীৱনটোক ভয় খুৱাইছিল। কিন্তু হাত দুখন শুকাই যোৱা যেন লাগিছিল যেন বহু বছৰ ধৰি ৰ’দত আচাৰ কৰা হৈছে। তথাপিও তেওঁৰ আঙুলিবোৰ দ্ৰুত আৰু দুষ্ট আছিল; আৰু তেওঁৰ ঠেংখনে তেওঁৰ ভাল চেহেৰাত যোগ দিয়াৰ লগতে (ককাই বিশ্বাস কৰিছিল যে ঠেঙে যিকোনো ব্যক্তিৰ ভাল চেহেৰাত যোগ দিব) তৃতীয় হাতৰ কামো কৰিছিল। ডালত ওলমি থাকিবলৈ তেওঁ ইয়াক ব্যৱহাৰ কৰিব পাৰিছিল; আৰু ই তেওঁৰ হাতৰ হাতৰ নাগালেৰে বাহিৰত থকা যিকোনো সুস্বাদু খাদ্য উলিয়াব পৰাকৈ সক্ষম আছিল।
আইতাই সদায় হুলস্থুল কৰিছিল যেতিয়া ককাই ঘৰলৈ কোনোবা নতুন চৰাই বা জন্তু আনিছিল। গতিকে সিদ্ধান্ত লোৱা হ’ল যে টোটোৰ উপস্থিতি তাইৰ পৰা গোপন কৰি ৰাখিব লাগে যেতিয়ালৈকে তাইৰ মেজাজ বিশেষভাৱে ভাল নহয়। ককা আৰু মই তেওঁক মোৰ শোৱা কোঠাৰ বেৰলৈ খোলা সৰু আলমাৰী এটাত থৈ দিলোঁ, য’ত তেওঁক সুৰক্ষিতভাৱে বান্ধি থোৱা আছিল - বা আমিও তেনেকৈয়ে ভাবিছিলো - বেৰত বান্ধি থোৱা পেগ এটাত।
কেইঘণ্টামানৰ পাছত যেতিয়া ককা আৰু মই টোটোক মুকলি কৰিবলৈ উভতি আহিলোঁ, তেতিয়া আমি দেখিলোঁ যে ককাই বাছি লোৱা কিছুমান অলংকাৰিক কাগজেৰে ঢাকি থোৱা বেৰবোৰ এতিয়া উলংগ ইটা আৰু প্লাষ্টাৰৰ দৰে থিয় হৈ আছে। বেৰৰ পেগটো চকেটৰ পৰা ৰেঞ্চ কৰি লোৱা হৈছিল আৰু তাত ওলমি থকা মোৰ স্কুলৰ ব্লেজাৰটো ছিন্নভিন্ন হৈ পৰিছিল। আইতাই কি ক’ব বুলি ভাবিলোঁ৷ কিন্তু ককাই চিন্তা কৰা নাছিল;
টটোৰ অভিনয়ত তেওঁ যেন সন্তুষ্ট হৈছিল ।
"সি চতুৰ" ককাই ক'লে। "সময় দিলে মই নিশ্চিত যে সি তোমাৰ ব্লেজাৰৰ ফাটি যোৱা টুকুৰাবোৰ ৰছীত বান্ধিব পাৰিলেহেঁতেন, আৰু খিৰিকীৰ পৰা পলায়ন কৰিব পাৰিলেহেঁতেন!"
ঘৰটোত তেওঁৰ উপস্থিতি এতিয়াও গোপন, টোটোক এতিয়া চাকৰৰ ঘৰৰ এটা ডাঙৰ পিঞ্জৰালৈ বদলি কৰা হ’ল য’ত ককাৰ পোহনীয়া জন্তু এটাই অতি মিলাপ্ৰীতিৰে একেলগে বাস কৰিছিল এটা কাছ, এযোৰ শহাপহু, এটা বশ কাছ আৰু কিছু সময়ৰ বাবে মোৰ পোহনীয়া ছাগলী। কিন্তু বান্দৰটোৱে ৰাতি কোনো সংগীক শুবলৈ নিদিলে; গতিকে পিছদিনা ছাহাৰানপুৰত পেঞ্চন ল’বলৈ ডেহৰা দুন এৰি যাবলগীয়া হোৱা ককাই তেওঁক লগত লৈ যোৱাৰ সিদ্ধান্ত ল’লে।
দুৰ্ভাগ্যজনকভাৱে সেই ভ্ৰমণত ককাৰ লগত যাব নোৱাৰিলোঁ যদিও পিছত তেওঁ মোক এই বিষয়ে ক’লে। টোটোৰ বাবে এটা ডাঙৰ ক’লা কেনভাছ কিট-বেগ যোগান ধৰা হৈছিল। তলত কিছু খেৰ থকা এইটোৱেই তেওঁৰ নতুন বাসস্থান হৈ পৰিল। বেগটো বন্ধ কৰাৰ সময়ত কোনো পলায়ন নাছিল। ট’টোৱে খোলাটোৰ মাজেৰে হাত দুখন সোমাব পৰা নাছিল আৰু কেনভাছখন বৰ শক্তিশালী আছিল যাৰ বাবে তেওঁ তাৰ মাজেৰে কামোৰিব পৰা নাছিল। ইলিছৰ বাহিৰলৈ ওলাই অহাৰ প্ৰচেষ্টাৰ প্ৰভাৱ মাথোঁ বেগটো মজিয়াত গুটিয়াই গুটিয়াই বা মাজে মাজে বতাহত জপিয়াই পৰাৰ দৰে হৈছিল যিটো প্ৰদৰ্শনীয়ে ডেহৰা দুন ৰেলৱে প্লেটফৰ্মত দৰ্শকৰ এক কৌতুহলী ভিৰ আকৰ্ষণ কৰিছিল।
ছাহাৰানপুৰলৈকে টোটো বেগটোত থাকিল, কিন্তু ককাই ৰেলৱেৰ টাৰ্ণষ্টাইলত টিকটটো প্ৰস্তুত কৰি থাকোঁতে টোটোৱে হঠাতে বেগৰ পৰা মূৰটো উলিয়াই টিকট সংগ্ৰাহকজনক বহল হাঁহি এটা মাৰিলে।
বেচেৰাটো আচৰিত হৈ পৰিল; কিন্তু, মনৰ অতি উপস্থিতিৰে আৰু ককাৰ বহুত বিৰক্তিকৰ হৈ তেওঁ ক'লে, "ছাৰ, আপোনাৰ লগত এটা কুকুৰ আছে। সেই অনুসৰি আপুনি তাৰ মূল্য দিব লাগিব।"
বৃথাই ককাই টোটোক বেগৰ পৰা উলিয়াই আনিলে; বৃথাই তেওঁ প্ৰমাণ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰিলে যে বান্দৰ এটা কুকুৰ হিচাপে, আনকি চতুৰ্ভুজ হিচাপেও যোগ্যতা অৰ্জন নকৰে। টিকট সংগ্ৰাহকে টোটোক কুকুৰ বুলি শ্ৰেণীভুক্ত কৰিছিল; আৰু তিনি টকা আছিল তেওঁৰ ভাড়া হিচাপে গতাই দিয়া ধন।
তাৰ পাছত ককাই, কেৱল নিজৰ পিঠিখন পাবলৈ, পকেটৰ পৰা আমাৰ পোহনীয়া কাছটো লৈ গ’ল, আৰু ক’লে। "এইটোৰ বাবে মই কি দিব লাগিব, যিহেতু আপুনি সকলো জীৱ-জন্তুৰ বাবে ধন লয়?"
টিকট সংগ্ৰাহকে কাছটোলৈ ভালদৰে চাই তৰ্জনী আঙুলিৰে ঠেলি দিলে, ককাক সন্তুষ্ট আৰু বিজয়ী দৃষ্টিৰে চালে আৰু ক'লে, "কোনো চাৰ্জ নাই। ই কুকুৰ নহয়।"
অৱশেষত যেতিয়া টোটোক আইতাই গ্ৰহণ কৰিলে তেওঁক গোহালিত এটা আৰামদায়ক ঘৰ দিয়া হ’ল, য’ত তেওঁৰ সংগীৰ বাবে পৰিয়ালৰ গাধ নানা আছিল। ট’টোৰ প্ৰথম ৰাতি গোহালিত ককাই তেওঁক লগ কৰি চালে যে তেওঁ আৰামত আছে নেকি। তেওঁৰ আচৰিত হ’ল যে তেওঁ নানাক, কোনো কাৰণ নোহোৱাকৈয়ে, তাইৰ হলটাৰটো টানি থকা আৰু তাইৰ মূৰটো ঘাঁহৰ গোট এটাৰ পৰা যিমান পাৰি দূৰত ৰাখিবলৈ চেষ্টা কৰা দেখিলে।
ককাই নানাক তাইৰ ঠেংৰ ওপৰেৰে এটা চৰ মাৰিলে আৰু তাই পিছলৈ জোকাৰি গ’ল, টোটোক লগত টানি লৈ গ’ল। চোকা সৰু সৰু দাঁত দুটাৰে তাইৰ দীঘল কাণ দুখন বান্ধি থৈছিল।
টোটো আৰু নানা কেতিয়াও বন্ধুত্ব হোৱা নাছিল।
শীতকালৰ ঠাণ্ডা সন্ধিয়াবোৰত টোটোৰ বাবে এটা ডাঙৰ উপহাৰ আছিল আইতাই গা ধোৱাৰ বাবে দিয়া গৰম পানীৰ ডাঙৰ বাটিটো। তেওঁ ধূৰ্ততাৰে হাতেৰে উষ্ণতা পৰীক্ষা কৰিছিল, তাৰ পিছত লাহে লাহে গা ধোৱাত ভৰি দিছিল, প্ৰথমে এটা ভৰি, তাৰ পিছত আনখন (মোক কৰা দেখাৰ দৰে), ডিঙিলৈকে পানীত সোমাই যোৱালৈকে।
এবাৰ আৰাম পালে তেওঁ চাবোনটো হাতত বা ভৰিত লৈ, গোটেই গাটো ঘঁহিছিল। পানী ঠাণ্ডা হ’লে সি ওলাই আহি শুকুৱাবলৈ যিমান পাৰে খৰধৰকৈ পাকঘৰৰ জুইৰ ওচৰলৈ দৌৰিছিল। এই অভিনয়ৰ সময়ত যদি কোনোবাই তেওঁক হাঁহিছিল তেন্তে টোটোৰ অনুভৱত আঘাত পাব আৰু তেওঁ গা ধোৱাৰ কাম আগবাঢ়ি যাবলৈ অস্বীকাৰ কৰিব। এদিন টোটোৱে নিজকে জীয়াই থকা অৱস্থাত উতলাবলৈ প্ৰায় সফল হ’ল।
পাকঘৰৰ এটা ডাঙৰ কেটলি চাহৰ বাবে উতলিবলৈ জুইত থৈ দিয়া হৈছিল আৰু টোটোৱে নিজকে ইয়াতকৈ ভাল কাম নোহোৱাকৈয়ে ঢাকনিখন আঁতৰোৱাৰ সিদ্ধান্ত ল’লে। পানীখিনি মাত্ৰ গা ধোৱাৰ বাবে যথেষ্ট গৰম বুলি বিচাৰি পাই সি সোমাই গ’ল, মুকলি কেটলিটোৰ পৰা মূৰটো ওলাই আহিল। এইটো অলপ সময়ৰ বাবে ঠিকেই আছিল, যেতিয়ালৈকে পানী উতলিবলৈ ধৰিলে। টোটোৱে তেতিয়া নিজকে অলপ ডাঙৰ কৰিলে; কিন্তু বাহিৰত ঠাণ্ডা পাই আকৌ বহিল। কিছু সময় সি ওপৰলৈ তললৈ জপিয়াই থাকিল, যেতিয়ালৈকে আইতাই আহি তাক আধা সিজোৱাকৈ কেটলিৰ পৰা উলিয়াই আনিলে।
যদি মগজুৰ কোনো অংশ বিশেষকৈ দুষ্টামিৰ প্ৰতি উৎসৰ্গিত, তেন্তে সেই অংশটো বহুলাংশে ট’ট’ত বিকশিত হৈছিল। সি সদায় বস্তুবোৰ টুকুৰা টুকুৰ কৰি আছিল। যেতিয়াই মোৰ এগৰাকী পেহীয়েক তেওঁৰ ওচৰলৈ আহিছিল, তেতিয়াই তেওঁ তাইৰ পোছাকখনত ধৰি ফুটা এটা ফালিবলৈ সকলো প্ৰচেষ্টা চলাইছিল।
এদিন দুপৰীয়াৰ আহাৰ গ্ৰহণৰ সময়ত ডাইনিং-টেবুলৰ মাজত পুলাওৰ ডাঙৰ বাচন এটা থিয় হৈ আছিল। আমি কোঠাটোত সোমাই গ’লোঁ, ট’টোৱে নিজকে ভাতেৰে ষ্টাফ কৰি থকা দেখিলোঁ৷ আইতাই চিঞৰি উঠিল আৰু টোটোৱে তাইৰ ফালে প্লেট এখন দলিয়াই দিলে। মোৰ এগৰাকী পেহীয়ে লৰালৰিকৈ আগবাঢ়ি আহি মুখত পানী এগিলাচ পালে। ককা আহি পোৱাৰ লগে লগে টোটোৱে পুলাওৰ বাচনটো তুলি লৈ খিৰিকীৰে বাহিৰলৈ ওলাই আহিল। আমি তেওঁক কঁঠাল গছৰ ডালত পাইছিলোঁ, বাচনটো এতিয়াও তেওঁৰ কোলাত। তেওঁ গোটেই দুপৰীয়াটো তাতেই থাকিল, ভাতৰ মাজেৰে লাহে লাহে খাই, প্ৰতিটো শস্য শেষ কৰিবলৈ দৃঢ়প্ৰতিজ্ঞ। আৰু তাৰ পাছত, তাক চিঞৰি থকা আইতাকক ক্ষোভিত কৰিবলৈ সি বাচনটো গছৰ পৰা তললৈ পেলাই দিলে, আৰু এশ টুকুৰা ভাঙি যোৱাৰ লগে লগে আনন্দত আড্ডা মাৰিলে।
স্পষ্টভাৱে টোটো আমি বেছি দিন ৰাখিব পৰা ধৰণৰ পোহনীয়া জন্তু নাছিল। আনকি ককাইও সেই কথা উপলব্ধি কৰিছিল। আমাৰ ধন-সম্পত্তি নাছিল, আৰু সঘনাই বাচন-বৰ্তন, কাপোৰ, পৰ্দা আৰু ৱালপেপাৰ হেৰুৱাই পেলোৱাৰ সামৰ্থ্য নাছিল। গতিকে ককাই টংগা-চালকজনক বিচাৰি পালে, আৰু টোটোক মাত্ৰ তিনি টকাত তেওঁক ঘূৰাই বিক্ৰী কৰিলে।
লেখক: RUSKIN BOND
শব্দকোষ
টাৰ্ণষ্টাইল: উলম্ব খুঁটাত সংলগ্ন ঘূৰ্ণনশীল অনুভূমিক বাহুৰে গঠিত যান্ত্ৰিক গেট, য'ত এটা সময়ত মাত্ৰ এজন ব্যক্তিয়েহে
হাল্টাৰৰ মাজেৰে পাৰ হ'ব পাৰে: ঘোঁৰা বা অন্য প্ৰাণীৰ মূৰৰ চাৰিওফালে ৰখা ৰছী বা ষ্ট্ৰেপ।
1.
টোটো ককাৰ ব্যক্তিগত চিৰিয়াখানালৈ কেনেকৈ আহে ?
২/ "টোটো আছিল এজন ধুনীয়া বান্দৰ।" কি অৰ্থত টোটো ধুনীয়া?
৩/ ককাই টোটোক কিয় লৈ যায় চাহাৰনপুৰলৈ আৰু কেনেকৈ? টিকট সংগ্ৰাহকে টোটোক কুকুৰ বুলি ক’বলৈ কিয় জোৰ দিয়ে?
৪/ টোটোৱে কেনেকৈ গা ধুব? এই কাম কৰিবলৈ তেওঁ ক’ত শিকিছে? টোটোৱে কেনেকৈ নিজকে জীয়াই থকা অৱস্থাত প্ৰায় উতলাই লয়?
৫/ লেখকে কিয় কৈছে, "টটো আমি বেছি দিন ৰাখিব পৰা ধৰণৰ পোহনীয়া জন্তু নাছিল"?
TALK ABOUT IT
আপোনাৰ পেল আছে নেকি? আপোনাৰ পোহনীয়া জন্তুটো দুষ্ট নেকি? ক্লাছক এই বিষয়ে কওক।
'মোৰ পৰিয়াল আৰু অন্যান্য প্ৰাণী জেৰাল্ড ডাৰেলৰ দ্বাৰা '
• ককাৰ ব্যক্তিগত চিৰিয়াখানা' ৰাস্কিন বণ্ডৰ দ্বাৰা
• ৰুডিয়াৰ্ড কিপলিঙৰ জংগল বুক
No comments:
Post a Comment